سید حسین رئوف قطب الدینی اوایل دهه 20 شمسی سفر در جهان بی انتهای فرش دستباف را آغاز کرد. حاصل سالها جست و جو در بازارهای فرش مشهد، عمری خبرگی بود. چنان که در نظری به آنچه در پس گره ها و در یگانگی و مأوای ترنج ها نهفته بود پی می برد و هیچ نقصی میان پیچ و خم نقشه ها از نگاه او گریزی نمی یافت. بین کلیمیان شهره بود و "قطبی" صفتی بود که تاجران خارجی به فرش های "قطب پسند" نسبت می دادند چراکه می دانستند او از تجارت فرش به دنبال ثروت اندوزی نیست که این پیشه را مجالی می داند برای جاری شدن در هنر و اصالت ایران؛ این بدیهی بود که او فرشی را می پسندد که جمال در رنگ و کمال در نقشه اش بدرخشد و روح بافنده در تار و پودش جاودانه باشد. پس تا زمانی که فرش "قطبی" بود، چشم بسته معامله می شد. دلباختگی به فرش میراثی بود که برای فرزندانش به جا گذاشت تا سینه به سینه بچرخد و روزی اشتیاقی شود برای رها کردن فرش دستباف ایران از بند فراموشی. فرش قطب بعد از گذشت هشت دهه از چله کشی همچنان بر دار است و به جمع آوری و ارائه فرش های دستباف قدیمی و اصیل ایرانی می پردازد و بر این امید است که بازار فرش ایران بار دیگر در اوج بنشیند.